ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ನಾವು ನಮ್ಮ ಮನಸ್ಸಿನಂತೆ ನೆಡೆದುಕೊಳ್ಳಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಏನು ಬಹಳ ಸಾರಿ. ಅದಕ್ಕಾಗಿಯೆ ಒಂದು ಮಾತು ಇದೆ “ಎಲ್ಲರೂ ನಿನ್ನಂತಾಗಲಿಲ್ಲವೆಂದು ಕೋಪಗೊಳ್ಳಬೇಡ ಏಕೆಂದರೆ ನೀನೇ ನೀನು ಯೋಚಿಸಿದಂತೆ ಆಗಲಾರೆ” ಎಂದು. ಅದನ್ನೂ ಮೀರಿ ನೆಡೆದವು ಎಂದರೆ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಯಾರು ಏನು ಹೇಳುತ್ತಾರೋ, ಬೇರೆಯವರು ಏನು ತಿಳಿಯುತ್ತರೋ ಹೀಗೆ ಯೋಚನೆಗಳು ಸಾಗುತ್ತವೆ. ಅದರಲ್ಲೂ ಇಂಥ ಯೋಚನೆಯಲ್ಲಿ ಹೆಣ್ಣು ಮುಂದಿರುತ್ತಾಳೆ.
ನನ್ನ ಮಗಳ ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ತಂದೆತಾಯಿಯರಿಗಾಗಿ ವರ್ಷಕ್ಕೊಮ್ಮೆ ಆಟೋಟ ಸ್ಪರ್ಧೆಗಳನ್ನು ಏರ್ಪಡಿಸುತ್ತಾರೆ. ನಾನು ಭಾಗವಹಿಸಿದರೂ ಯಾವುದರಲ್ಲಿಯೂ ಬರಲಿಲ್ಲ ಆ ಮಾತು ಬೇರೆ! ನಾನು ಹೇಳಹೋಗುತ್ತಿರುವುದು ಇದರಲ್ಲಿ ಯಾರು ಬಹುಮಾನ ಪಡೆಯುತ್ತಾರೆ ಯಾರು ಪಡೆಯುವುದಿಲ್ಲ ಎನ್ನುವುದರ ಬಗ್ಗೆಯಲ್ಲ. ಭಾಗವಹಿಸಬೇಕು ಎನ್ನುವಂತಹ ಮನಸ್ಥಿತಿ ಇದ್ದರೂ ಭಾಗವಹಿಸಲಾಗದಂಥ ಸ್ಥಿತಿಯ ಬಗ್ಗೆ.
ಆದರೆ ನನಗೆ ಬಿದ್ದ ಆ ತಾಯಿ ಬಗ್ಗೆ ಯೋಚನೆ ಮಾಡುವಂತಾಯಿತು, ಎಂಥ ವಿಪರ್ಯಾಸ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಸಣ್ಣ ಸಣ್ಣ ಖುಷಿಗಳನ್ನು ಕೂಡ ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಹೆಣ್ಣು ಅನುಭವಿಸಲಾರಳೇನೋ ಅನ್ನಿಸುತ್ತದೆ. ಹೆಣ್ಣಿಗೆ ಮದುವೆಯೊಂದು ಆದರೆ ಜೀವನ ಸಂಪೂರ್ಣ ಸಮಾಪ್ತಿಯಾ? ಒಮ್ಮೆ ಮಕ್ಕಳಂತೆ ನಗುತ್ತೇನೆ, ಓಡುತ್ತೇನೆ, ಅಳುತ್ತೇನೆ ಯಾವುದೂ ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲವಾ? ಯೋಚಿಸಬೇಕಾದಂತಹ ವಿಷಯ.
ಈಗಿನ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಜೀವನದ ದೃಷ್ಟಿಕೋನ, ಜೀವನ ಶೈಲಿ ಎಲ್ಲವೂ ಬದಲಾಗಿದೆ ನಿಜ. ಆದರೆ ಎಲ್ಲಿ ಎನ್ನುವಂತಹ ಪ್ರಶ್ನೆ ಉದ್ಭವಿಸುತ್ತದೆ. ಅದು ಕೇವಲ ದೊಡ್ಡ ದೊಡ್ಡ ಪಟ್ಟಣಗಳಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ ಸ್ವಲ್ಪಮಟ್ಟಿಗೆ ಬದಲಾಗಿದೆ. ಆದರೆ ಭಾರತ ಹಳ್ಳಿಗಳ ದೇಶ ಇನ್ನೂ ಅನೇಕ ಹಳ್ಳಿಗಳಲ್ಲಿ, ಹಿಂದುಳಿದ ಜನಾಂಗಗಳಲ್ಲಿ ಇಂಥ ಸ್ಥಿತಿಯೇ ಇರುವುದು ವಿಷಾದನೀಯ ಸಂಗತಿ.
– ರಚನ
