ತತ್ವ ಸಿದ್ಧಾಂತ – ಪುಸ್ತಕದ ಬದನೆ

ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರೂ ಅವಕಾಶ ಸಿಕ್ಕಾಗಲೆಲ್ಲಾ ತತ್ವ-ಸಿದ್ಧಾಂತಗಳನ್ನು ಉದುರಿಸುತ್ತಾರೆ. “A Devil can cite Bible for its sake” ಎಂಬ ಮಾತು ಪ್ರಸಿಧ್ಧ. ಎಲ್ಲರೂ ತಮ್ಮ ತಮ್ಮ ಅನುಕೂಲಕ್ಕೆ ತಕ್ಕಂತೆ ತಮಗೆ ಬೇಕುಬೇಕಾದಂತೆ ತತ್ವ ಸಿದ್ಧಾಂತಗಳನ್ನು ತಿರುಚುತ್ತಿರುತ್ತಾರೆ. ಅದರಲ್ಲೂ ನಮ್ಮ ರಾಜಕಾರಣಿಗಳಾದವರು ತಮ್ಮ ಬೇಳೆಕಾಳನ್ನು ಬೇಯಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ತತ್ವದ ಸಮಿಧೆಯನ್ನು ಧಾರಾಳವಾಗಿ ಬಳಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರುವುದನ್ನು ನಾವು ಕಾಣಬಹುದು.
ಯಾವುದೇ ರಾಜಕಾರಣಿ ತನ್ನ ಪಕ್ಷ ಬದಲಿಸುವ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಸಿದ್ಧಾಂತವನ್ನು ಮುಂದಿಡುತ್ತಾನೆ. ತಾನು ಹೋಗುತ್ತಿರುವ ಪಕ್ಷದ ಸಿದ್ಧಾಂತಗಳು ಸೂಕ್ತವಾಗಿದ್ದು, ಅದನ್ನು ಮನಸಾರೆ ಒಪ್ಪಿ ಆ ಪಕ್ಷಕ್ಕೆ ಸೇರುತ್ತಿದ್ದೇನೆ, ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಾನೆ. ಮತ್ತೆ ಅದರಿಂದ ಬೇರೊಂದಕ್ಕೆ ಹಾರುವಾಗಲೂ ಅದನ್ನೇ ಹೇಳುತ್ತಾನೆ. ಮೊದಲಿದ್ದ ಪಕ್ಷದ ಸಿದ್ಧಾಂತ ಯಾಕೆ ತನಗೇ ಸರಿ ಬರಲಿಲ್ಲ? ಸೇರುವ ಪಕ್ಷದ ಯಾವ ಸಿದ್ಧಾಂತ ತನಗೆ ಸರಿ ಬಂತು? ಎಂಬುದಕ್ಕೆ ಆತ ಉತ್ತರವನ್ನು ಕೊಡುವ ಮೂರ್ಖತನಕ್ಕೆ ಕೈ ಹಾಕುವುದಿಲ್ಲ. ಕಾರಣವಿಷ್ಟೇ, ಅವನಿಗೆ ಯಾವುದೇ ಪಕ್ಷದ ತತ್ವ-ಸಿದ್ಧಾಂತಗಳೇ ತಿಳಿದಿರುವುದಿಲ್ಲ. ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಪಕ್ಷಕ್ಕೂ ಅದರದ್ದೇ ಆದ ತತ್ವ-ಸಿದ್ಧಾಂತಗಳು ಇದ್ದೇ ಇರುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಅದನ್ನು ಓದಿ-ತಿಳಿದ ಮಂದಿ ಎಷ್ಟಿರುತ್ತಾರೆ? ಪಕ್ಷದ ಸಿದ್ಧಾಂತವನ್ನು ಬರೆದ ಯಾ ರೂಪಿಸಿದವನಿಗೂ ಅದರ ಸಂಪೂರ್ಣ ಅರಿವು ಕೊನೆಯವರೆಗೂ ಇದ್ದಿರುತ್ತದೆಂದು ನಂಬುವುದು ಕಷ್ಟ.
ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬ ರಾಜಕಾರಣಿಯ ದಾಹ ಇರುವುದು ಅಧಿಕಾರದ ಮೇಲೆ. ಅದಕ್ಕಾಗಿ ಆತ ಚುನಾವಣೆಯಲ್ಲಿ ಗೆಲ್ಲಬೇಕು. ಅನಂತರ ಗೆದ್ದ ಪಕ್ಷದಲ್ಲೇ ಇದ್ದರೂ, ಅಧಿಕಾರಕ್ಕಾಗಿ ಕಸರತ್ತು ಮಾಡಬೇಕು. ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಹೀಗಿದ್ದು ಅದನ್ನು ಪಡೆಯುವಲ್ಲಿ ವಿಫಲನಾದ ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ಆತನಿಗೆ ತತ್ವ-ಸಿದ್ಧಾಂತಗಳು ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ನೆನಪಾಗುತ್ತದೆ. ಇದು ಜಾತೀಯತೆ ಪ್ರೋತ್ಸಾಹಿಸುವ ಪಕ್ಷ, ಇದು ಜಾತ್ಯಾತೀತ ಪಕ್ಷ, ಇದರಲ್ಲಿ ನನ್ನ ನಂಬಿಕೆ ಎಂಬಿತ್ಯಾದಿಯಾಗಿ ಹೇಳುತ್ತಾ, ಜನರನ್ನು ಮೂರ್ಖರನ್ನಾಗಿಸುವ ಪ್ರಯತ್ನವನ್ನು ಸತತವಾಗಿ ಮಾಡುತ್ತಲೇ ಇರುತ್ತಾರೆ. ಮತ್ತು ಬಹಳಷ್ಟು ಸಂದರ್ಭಗಳಲ್ಲಿ ಯಶಸ್ವಿಯೂ ಆಗುತ್ತಾರೆ. ಯಾಕೆಂದರೆ ಯಾರಿಗೂ ಯಾವುದೇ ಪಕ್ಷದ ಸಂಪೂರ್ಣ ತತ್ವ-ಸಿದ್ಧಾಂತಗಳ ಪುಸ್ತಕದ ಪರಿಚಯವಿರದಿರುವುದು ಇವರ ಸ್ವ-ಹಿತಾಸಕ್ತಿಗೆ ಅನುಕೂಲವನ್ನು ಒದಗಿಸಿಕೊಡುತ್ತದೆ.
ನೀವು ಯಾವುದೇ ಪಕ್ಷವನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡರೂ ಸರಿ, ಅದರೊಂದಿಗೆ ಗುರುತಿಸಿಕೊಂಡ ಯಾವುದೇ ರಾಜಕಾರಣಿ ಆ ಪಕ್ಷದ ತತ್ವ ಸಿದ್ಧಾಂತಗಳಿಗೆ ಬದ್ಧನಾಗಿರುವುದಕ್ಕೆ ಬದಲಾಗಿ ತನಗೆ ಖುದ್ಧಾಗಿ ನೆರವಾಗಬಲ್ಲ ನಾಯಕರ ಭಟ್ಟಂಗಿಗಳಾಗಿ ಮಾರ್ಪಟ್ಟಿರುತ್ತಾರೆ. ಹಾಗಲ್ಲದಿದ್ದಲ್ಲಿ ಪಕ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಬೇರೆ ಬೇರೆ ಗುಂಪುಗಳು ಹುಟ್ಟಿಕೊಳ್ಳಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ಪಕ್ಷದ ಸಿದ್ಧಾಂತಗಳಿಗೆ ಬದ್ಧರಾಗಿ ಅದರ ನಾಯಕರಲ್ಲಿ ವಿಶ್ವಾಸವಿಟ್ಟು ತಮ್ಮ ಅಸಮಾಧಾನಗಳನ್ನಾಗಲೀ ಅಥವಾ ಬೇರೆಯವರ ತಪ್ಪನ್ನಾಗಲೀ ಅದರ ಅಂತರಿಕ ಚೌಕಟ್ಟಿನಲ್ಲಿಯೇ ಬಗೆಹರಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಬೀದಿಯ ವಿಚಾರವನ್ನಾಗಿಸುದಲ್ಲ. ತಮಗೆ ಅಧಿಕಾರವಿದ್ದಾಗ ಪಕ್ಷದ ಸಿದ್ಧಾಂತ ತತ್ವಗಳು, ಸರಿಯಿಲ್ಲದಿದ್ದಾಗ ಅದೇ ಪಕ್ಷದ ಸಿದ್ಧಾಂತ ತತ್ವಗಳು ತಪ್ಪು ಎಂದು ವಾದಿಸುವ ಮಂದಿಗೆ ಪ್ರಾಥಮಿಕ ಹಂತದಲ್ಲಿಯೇ ಪಕ್ಷದ ತತ್ವ ಸಿದ್ಧಾಂತಗಳು ತಿಳಿದಿರಲೇ ಇಲ್ಲ ಎಂದರೆ ನಂಬಲು ಸಾಧ್ಯವೇ? ಅಥವಾ ಅವರಿಗೆ ಯಾವ ಪಕ್ಷದ ತತ್ವ ಸಿದ್ಧಾಂತಗಳು ಏನೇ ಇರಲಿ ಅದು ಪುಸ್ತಕದಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ ಇರಲಿ. ತಮ್ಮ ಅನುಕೂಲತೆಗೆ ಅಧಿಕಾರಕ್ಕಾಗಿ ಮಾತ್ರ ಚಲಾವಣೆಗೆ ಬರಲಿ ಎಂಬ ಹುಂಬತನಕ್ಕೆ ಬಂಡವಾಳವನ್ನಾಗಿಸಿದ್ದಾರೋ? ಅರ್ಥವಾಗುವುದು ಕಷ್ಟ. ಯಾಕೆಂದರೆ ಪ್ರಸ್ತುತ ವಿದ್ಯಮಾನಗಳನ್ನು ಅವಲೋಕಿಸಿದರೆ, ವ್ಯಕ್ತಿ ನಿಷ್ಠೆ, ಪ್ರತಿಷ್ಠೆಗಳೇ ಪ್ರಾಮುಖ್ಯತೆ ಪಡೆಯುತ್ತಿರುವುದನ್ನು ನಾವು ಕಾಣಬಹುದು. ಅದರೊಟ್ಟಿಗೆ ಜಾತಿ ರಾಜಕಾರಣವೂ ಸೇರಿಕೊಂಡು ಒಟ್ಟಾರೆ ಸ್ಥಿತಿ ಗೊಂದಲದ ಗೂಡಾಗಿ ಮಾರ್ಪಟ್ಟಿರುವುದನ್ನು ನಾವು ಕಾಣಬಹುದಾಗಿದೆ.
ಪ್ರತಿಯೊಂದು ರಾಜಕೀಯ ಪಕ್ಷದ ಕಣ್ಣು ಅಧಿಕಾರದ ಗದ್ದುಗೆಯನ್ನು ಮಾತ್ರ ನೋಡುತ್ತಿರುವುದರಿಂದ ಚುನಾವಣೆಯಲ್ಲಿ ಗೆಲ್ಲುವುದು ಮುಖ್ಯ. ಹಾಗಾಗಿ ಗೆಲ್ಲುವ ಕುದುರೆಯ ಹುಡುಕಾಟದಲ್ಲಿ ಪಕ್ಷಗಳು ತೊಡಗಿರುತ್ತವೆಯೇ ವಿನ: ಆ ಕುದುರೆಗೆ ತಮ್ಮ ಪಕ್ಷದ ತತ್ವ ಸಿದ್ಧಾಂತಗಳು ಅರಿವಿದೆಯೇ? ಎಂದು ಪರೀಕ್ಷಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ಬದಲಾಗಿ ಎಲ್ಲಿಂದ ಹೇಗೆ ಆಗಮಿಸಿದರೂ ಸರಿ, ಗೆಲ್ಲುವ ಸಾಮಥ್ರ್ಯ ಎಂದರೆ ಇಂದಿನ ದೃಷ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ನಿಲ್ಲುವ ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಕ್ಷೇತ್ರದಲ್ಲಿರುವ ಅವನ ಜಾತಿಯವರ ಸಂಖ್ಯೆ, ಹಾಗೆಯೇ ಆತ ಖರ್ಚು ಮಾಡಬಲ್ಲ ಹಣದ ಸಾಮಥ್ರ್ಯಗಳೇ ಮುಖ್ಯವಾಗುತ್ತಿದೆ. ಹೀಗಾಗಿ ಯಾರು-ಯಾರೋ, ಯಾವು-ಯಾವುದೋ ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ಧಿಡೀರನೆ ವಿಜೃಂಭಿಸಲು ತೊಡಗುತ್ತಾರೆ. ಪಕ್ಷದ ತತ್ವ ಸಿದ್ಧಾಂತಗಳಲ್ಲಿ ನಂಬಿಕೆ ಇಟ್ಟು ಲಕ್ಷಾಂತರ ಮುಗ್ಧ ಜನರನ್ನು ಗೊಂದಲಗಳಿಗೆ ತಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ಇಲ್ಲಿ ಜನಸಾಮಾನ್ಯರು ತಮ್ಮ ಪಕ್ಷ ಸಿದ್ಧಾಂತಗಳೆಂದು ಹೊಡೆದಾಡುತ್ತಿದ್ದರೆ, ಮೇಲಿನ ಮಂದಿ ಮೇಲಿನವರ ಮರ್ಜಿ ಮತ್ತು ಖುರ್ಚಿಗಾಗಿ ಹೊಡೆದಾಡುತ್ತಾ ಇರುತ್ತಾರೆ. ಜನಸಾಮಾನ್ಯರು ಹೇಗೆ ಮಾನ, ಮರ್ಯಾದೆ, ಧರ್ಮಗಳಿಗೆ ಅಂಜುತ್ತಾರೋ ಹಾಗೆಯೇ ಮೇಲಿನವರು ಹೈಕಮಾಂಡಿಗೆ ಮತ್ತು ತಮ್ಮ ಗುಂಪಿನ ನೇತಾರರಿಗಷ್ಟೇ ಅಂಜುತ್ತಾರೆ, ಹಲ್ಲು ಗಿಂಜುತ್ತಾರೆ. ತತ್ವ ಸಿದ್ಧಾಂತಗಳು ಪಕ್ಷದ ಸಾಮಾನ್ಯ ಕಾರ್ಯಕರ್ತರ ಆಸ್ತಿಯೇ ಹೊರತು, ಅಧಿಕಾರಸ್ಥರ ಅಥವಾ ಅಧಿಕಾರಕ್ಕಾಗಿ ಹಪ-ಹಪಿಸುತ್ತಿರುವವರ ಆಸ್ತಿಯಾಗಿ ಉಳಿದಿಲ್ಲ.
ಮೇಲ್ವರ್ಗದವರ ಪಕ್ಷ, ಹಿಂದುಗಳ ಪಕ್ಷ, ಅಲ್ಪಸಂಖ್ಯಾತರ ಪಕ್ಷ, ಹಿಂದುಳಿದವರ ಪಕ್ಷ, ಹೀಗೆ ಎಲ್ಲಾ ಪಕ್ಷಗಳವರು ತಮ್ಮ ತಮ್ಮ ಅನುಕೂಲಕ್ಕೆ ತಕ್ಕಂತೆ ಮಾತುಗಳನ್ನು ಉದುರಿಸುತ್ತಿರುತ್ತಾರೆ. ಯಾವುದು ನಿಜವಾಗಿಯೂ ಯಾರ ಪಕ್ಷ ಎಂದು ನಿಖರವಾಗಿ ಯಾರೂ ಹೇಳುವ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿಯೇ ಇಲ್ಲ. ಯಾಕೆಂದರೆ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಎಲ್ಲರ ಮತಗಳನ್ನು ಗಳಿಸುವುದಷ್ಟೇ ಮುಖ್ಯ. ಅದಕ್ಕಾಗಿ ಕಾಲಕ್ಕೆ ತಕ್ಕಂತೆ ಮಾತುಗಳನ್ನು ಹೊಸೆದು ಹೊಸೆದು ನಮ್ಮೆದುರಿಗೆ ಎಸೆಯುತ್ತಿರುತ್ತಾರೆ. ಅವರಲ್ಲಿ ಯಾರನ್ನಾದರೂ ನಿಮ್ಮ ಪಕ್ಷದ ತತ್ವ-ಸಿದ್ಧಾಂತಗಳು ಏನು? ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ವಿವರಿಸಿ ಅಲ್ಲಿನ ತತ್ವ-ಸಿದ್ಧಾಂತಗಳನ್ನು ತಾವು ಖುದ್ದಾಗಿ ಓದಿ ತಿಳಿದಿದ್ದೇ ಅಥವಾ ಹೆರವರು ಹೇಳದ್ದನ್ನು ಕೇಳಿದ್ದೆ? ಅದರಲ್ಲಿ ತಮಗೆ ವಿಶ್ವಾಸವಿಡಲು ಕಾರಣಗಳನ್ನು ಕೊಡಿ ಎಂದು ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ ಕೇಳಿದರೆ, ಉತ್ತರಿಸುವವರ ಸಂಖ್ಯೆ ಬಹುಷ: ನಮ್ಮನ್ನು ದಿಗುಲುಗೊಳಿಸುವಷ್ಟು ಕಡಿಮೆ ಇರಬಹುದು. ಹಾಗೆಯೇ ಒಂದು ಪಕ್ಷದಿಂದ ಇನ್ನೊಂದಕ್ಕೆ ಅಲ್ಲಿನ ತತ್ವ ಸಿದ್ಧಾಂತಗಳನ್ನು ಒಪ್ಪಿ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದೇವೆ ಎಂಬುವವರಿಗೆ ಎರಡೂ ಪಕ್ಷಗಳ ತತ್ವ ಸಿದ್ಧಾಂತಗಳ ತೌಲನಿಕ ಅಧ್ಯಯನದ ಕುರಿತು ಕೇಳಿದರೆ ಬಹುಷ: ತಡವರಿಸುವವರೇ ಅಧಿಕವಾಗಿರಲಿಕ್ಕೆ ಸಾಕು. ಏಕೆಂದರೆ ಇಂದು ತತ್ವ-ಸಿದ್ಧಾಂತಗಳಿಗಿಂತ ಅಧಿಕಾರ ಮುಖ್ಯ. ಅದನ್ನು ಕೊಡಬಲ್ಲ ಅಥವಾ ಕೊಡಿಸಬಲ್ಲಂಥ ವ್ಯಕ್ತಿ ಅಥವಾ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳು, ಅಥವಾ ಗುಂಪು ಮುಖ್ಯ. ಹಾಗಾಗಿ ಇಂದು ಪಕ್ಷಗಳೆಲ್ಲಾ ಏನೇ ಹೇಳಿಕೊಂಡರೂ ಅಂತಿಮವಾಗಿ ಅಲ್ಲಿ ವ್ಯಕ್ತಿಪೂಜೆ, ಗುಂಪುಗಾರಿಕೆಗಳೇ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಕೋರೈಸುತ್ತದೆ. ಹಾಗಾಗಿ ಮತದಾರರು ಕೂಡ, ಪಕ್ಷಗಳ ತತ್ವ-ಸಿದ್ಧಾಂತಗಳಿಗೆ ಬದಲಾಗಿ ತಮಗೆ ಅನುಕೂಲ ಮಾಡಿಕೊಡಬಹುದಾದ ತಮ್ಮದೇ ಜನರನ್ನು ಹುಡುಕಿಕೊಳ್ಳಲು ಒಲವು ತೋರುತ್ತಾರೆ. ಇದೇ ಜಾತಿ ರಾಜಕಾರಣಕ್ಕೂ ಕಾರಣವಾಗುತ್ತಾ, ತತ್ವ-ಸಿದ್ಧಾಂತಗಳು ಪುಸ್ತಕದ ಬದನೆಗಳಾಗುತ್ತಿದೆ.
ಗೆಲ್ಲಲೀ ಸೋಲಲೀ ಒಂದೇ ಪಕ್ಷ, ಒಂದೇ ಪಕ್ಷದ ತತ್ವ-ಸಿದ್ಧಾಂತಗಳಿಗೆ ತಾನು ಬದ್ಧ ಎಂಬ ರಾಜಕಾರಣಿಗಳ ಸಂಖ್ಯೆ ಕ್ರಮೇಣ ಕುಗ್ಗುತ್ತಿದೆ. ಯಾವ ಪಕ್ಷವಾದರೇನು? ಅದರ ತತ್ವ-ಸಿದ್ಧಾಂತಗಳು ಏನಾಗಿದ್ದರೆ ತನಗೇನು? ಅಷ್ಟಕ್ಕೂ ಅವನ್ನೆಲ್ಲಾ ತಿಳಿದುಕೊಂಡು ಮಾಡಬೇಕಾದದ್ದಾದರೂ ಏನು? ತನಗೆ ಬೇಕಾದದ್ದು ತನ್ನ ಗೆಲುವು. ಅನಂತರ ಅಧಿಕಾರ, ಆಸ್ತಿ ಗಳಿಕೆ, ಮುಂದಿನ ಚುನಾವಣೆಗೆ ಸಾಕಾಗುವಷ್ಟು ಮತ್ತು ಸೋತರೂ ಅರ್ಥಿಕವಾಗಿ ಸೋಲದಂತೆ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುವುದು. ಇದರೊಟ್ಟಿಗೆ ತನ್ನ ಬೆಂಬಲಿಗರ, ತನ್ನವರ, ತನ್ನ ಗುಂಪಿನವರ ಚಿಕ್ಕಪುಟ್ಟ ಬೇಡಿಕೆಗಳ ಪಟ್ಟಿಯನ್ನು ಪೂರೈಸುವುದು. ಅದನ್ನು ಪೋಷಿಸುವುದನ್ನು ಮಾಡುತ್ತಲೇ ಅವರ್ಯಾರೂ ತನಗಿಂತ ಎತ್ತರಕ್ಕೆ ಬೆಳೆಯದಂತೆ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುವ ಎಚ್ಚರವನ್ನು ಹೊಂದಿರುತ್ತಾರೆ. ಒಮ್ಮೆ ಈಜಲು ಕಲಿತವರು ಮತ್ತೆ ನೀರಿಗೆ ಹೆದರುವ ಪ್ರಶ್ನೆಯೇ ಉದ್ಬವಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ಬಹಳಷ್ಟು ಮಂದಿಗೆ ತತ್ವ ಸಿದ್ಧಾಂತಗಳಲ್ಲಿ ನಂಬಿಕೆ ಇಟ್ಟು ಬದುಕುತ್ತಿರುವವರನ್ನು ಕಂಡರೆ ಬಹುಷ: ಆದಿ ಮಾನವರನ್ನು ಕಂಡಂತಾಗಬಹುದು ಅಷ್ಟೇ!!!. ವರ್ತಮಾನದ ನಾಜೂಕಯ್ಯನಾಗದವನು ಬಹುಷ: ಗೊಡ್ಡು ವೇದಾಂತಿಯಂತೆ ಕಂಡರೆ ಆಶ್ಚರ್ಯವೇನಿಲ್ಲ. ಅದಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಅರಿವು ಮತ್ತು ಆಚರಣೆಯ ಮಧ್ಯೆ ಅಂತರವೇ ಹೆಚ್ಚು.
ರವೀಂದ್ರ ಭಟ್ ಕುಳಿಬೀಡು.